Interview Inge van Prooijen





Ik had een gezellig interview met een schrijfster die haar thrillerdebuut mag vieren, namelijk Inge van Prooijen. Eerder verschenen van haar al de non-fictie ‘Pick one’ en het ebook ‘Singlereis’. ‘Zonder angst’ is haar thrillerdebuut en komt ook het dichtst bij huis.

Met haar vriend Bob en zoontje Dice woont ze in Den Haag en ze is werkzaam als POH-GGZ in een huisartsenpraktijk. Ze maakte tijd voor een superleuk interview. Nu komen we erachter waar dit verhaal vandaan komt en hoe het zit met die intrigerende cover!





Je publiceerde Pick one in 2017, en nu vlak achter elkaar Singlereis en Zonder angst, was dit zo gepland, hoe komt dit?
‘Toen ik mijn manuscript inleverde bij Crime Compagnie was het eigenlijk al bijna af en dus ook vrij snel klaar. Je krijgt dan te maken met de planning van de uitgever, dus er zat veel tijd tussen dat moment en de verschijning. In de tussentijd krijg ik een nieuwsbrief over een e-book imprint van de uitgever. Hier kwam de korte feelgood Singlereis als e-book. Omdat dit veel sneller ging is dit verhaal dus wel later geschreven dan Zonder angst, maar toch eerder verschenen.’


Hoe komt de overstap tussen thriller en feelgood? Zeker gezien je zelf thrillerlezer bent?
‘Toen ik zwanger was van Dice had ik last van angsten en ging ik dingen vermijden. Ik las onder andere geen thrillers meer en ging feelgood lezen, want stoppen met lezen wilde ik natuurlijk niet. Dit genre heeft mij echt door die periode heen geholpen, en was ook ideale afleiding voor het wachten tot de release van Zonder angst.’

Ik sluit niet uit ooit nog non-fictie te schrijven. Niet met quotes maar meer over mentaal welbevinden, wellicht met mijn eigen ervaringen hierin verwerkt. Nu ben ik daar alleen nog niet klaar voor.

Dit sluit mooi aan op de volgende vraag.
Heb je al ideeën voor volgende verhalen?
‘Ja. Ik ben bijna klaar met de ruwe versie van mijn tweede thriller. Over 1 a 2 maanden lever ik die in bij de redactie van Crime Compagnie. Het is heel spannend om dan af te wachten of er interesse voor is.’

‘Ik kan wel iets verklappen.’
‘Het verhaal gaat over Nena, een jonge vrouw. Zij trekt in bij haar nieuwe vriend die al een zoontje heeft, ze wordt dus ook direct bonusmoeder. Al snel merkt ze echter dat ze niet heel welkom is in de nieuwe wijk. Ook zijn ex en haar schoonmoeder werken haar tegen. Maar zodra haar kwaliteiten als bonusmoeder in twijfel worden getrokken besluit ze terug te vechten.
Ook in haar leven speelt het een en ander dat getriggerd wordt, net als in Zonder angst.’


Waar begon jouw passie voor schrijven?
‘Echt vanuit lezen. Ik ben begonnen als lezer en hou van het gevoel dat een boek kan oproepen, even weg te zijn uit de werkelijkheid, te worden opgeslokt. Lezen werkte voor mij als kind al om niet onrustig te worden en niet te gaan piekeren, toen ik iets ouder werd bedacht ik dat ik dat ook wilde kunnen. Het gevoel dat lezen bij mij opriep triggerde de ambitie om dit ook te proberen.’

‘Lezen doe ik nog steeds graag en is voor mij de manier om te ontspannen. Je kijkt door zoveel verschillende brillen naar de wereld. Hierdoor bekijk je verschillende standpunten en leer je je beter inleven in anderen.’

‘Het gevoel dat lezen bij mij opriep triggerde de ambitie om dit ook te proberen.’

Inge van Prooijen

De cover van Zonder angst trekt de aandacht. Hier komen ook veel reacties op. Kun je iets over de cover vertellen?
‘De persoon duidt op Julia. Oorspronkelijk had ze blond haar, maar dit heb ik rossig gemaakt om het aan te passen naar de omslag. In het boek wordt dit één keer benoemd.’

‘Het kiezen van deze cover was eigenlijk best wel uniek, meestal wordt er namelijk veel over en weer gegaan voordat er een eindresultaat is. Hier was dat niet. Bij de eerste cover voorstellen wisten we meteen dat het deze moest worden.’


Het menselijk brein, psyche en grenzen zijn belangrijke onderdelen van Zonder angst. Heb je hier zelf interesse in of veel mee te maken?
‘Absoluut.’
‘Volgens mij haten vele auteurs de vraag of je op je personage lijkt. Ik denk dat er veel van mij in Cleo zit, maar dan uitvergroot. Het verhaal is helemaal fictie en niet gebeurd, maar de ene cliënt raakt je inderdaad meer dan de ander. Toen ik begon dacht ik dat ik pas een goede hulpverlener zou zijn als ik werk en privé echt gescheiden kan houden, maar dit kan ik niet. Hier heb ik mij bij neergelegd. Ik werk parttime om dit in balans te brengen.’
‘Zelf heb ik een burn-out gehad en ben ik gevoelig. Als er agressie, een worsteling of een zelfmoordpoging was geweest, dingen die je niet zomaar kunt loslaten, denk ik dat het ook goed is om dit te doorleven en te accepteren dat het je raakt. Het draagt natuurlijk ook bij aan een burn-out als je jezelf geen ruimte geeft.’

Cleo haar wens om te helpen is groot, herken je haar valkuilen?
‘Cleo leek in het begin redelijk steady. Omdat een cliënt iets in haar triggert zie je haar afglijden, dit heb ik in mijn werk ook veel gezien. Dat mensen soms op een punt zijn dat alles goed is, maar door een gebeurtenis toch gaan afglijden. Hierdoor kun je wel relativeren, je kan niet alles controleren. Dat beseffen maakt loslaten misschien gemakkelijker. Dit heb ik met het boek geprobeerd over te brengen.’
‘Mij goed kunnen inleven draagt bij aan hoe ik in mijn werk sta en is een sterkte kant. Maar de valkuil hierin is dat ik moet beseffen dat ik niet de wereld kan redden en dat dingen soms onrechtvaardig zijn.’

De kunsttherapie vond ik goed omschreven en ook erg interessant. Heb je hier zelf ervaring mee?
‘Nee, zelf niet. Wel andersom, ik heb ooit last van depressieve klachten gehad en mijn psycholoog gebruikte creatievere benaderingen. Dit vond ik heel fijn. Voor dit boek heb ik mij hier verder in verdiept. Daarna heb ik bedacht hoe ik dit zou willen vormgeven als ik alle vrijheid in de wereld zou hebben, zonder protocollen en grenzen. Het is dus een combinatie van ervaring, research en fantasie.’


Heb jij tips voor mensen die ervan dromen of ermee bezig zijn om schrijver te worden?
‘Inhoudelijk kun je alle tips wel vinden. Maar voor de mindset wel. Ik had last van mijn innerlijke criticus, het imposter syndrome. Dit maakte dat ik minpunten ging zoeken, probeerde uit te zoeken waarom iets niet zou werken. Ik maakte bewust de keuze ‘Ik ga dat boek schrijven en zie wel, het hoeft niet perfect’. En maakte een lijstje met helpende gedachten waar ik altijd naar keek voordat ik ging schrijven. Dit samen hielp mij heel erg, pas toen kwam mijn verhaal ook tot een manuscript en durfde ik het naar een uitgever te sturen.’

Heb jij een favoriete auteur of inspiratiebron?
‘Een aantal. Ik hou van psychologische thrillers. Actie en bloed zijn niet zo mijn ding. Lisa Gardner, Lisa Unger, Sophie Hannah en Agatha Christie. En mijn échte favoriet zit in Zonder angst, Toon Tellegen.
Ik hou ook wel van Whodunnit. Dit pas niet bij mijn volgende boek, maar ooit wil ik misschien ook wel een whodunnit schrijven.



Meer informatie:
Inge van Prooijen
Crime Compagnie